ეს მე ვარ და შენ გწერ, ჩემო !
შენ კი ის სულელი, ჩერჩეტი გოგო ხარ, მე რომ მესამყაროება. ჩემს სამყაროს მარიამი ჰქვია. ის შენი სურნელით არის გაჟღენთილი, რომელიც ნაზია, მაგრამ ცელქი და მოუსვენარი სიოსავით მეალერსება, მაგიჯებს და მერე ..... მარტოობის მწარე ფიქრებთან მტოვებს.
მე შენ მიყვარხარ !
შენ კი - უბრალოდ შენ ხარ...
ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა ჯერ კიდევ ნიღბები გვეკეთა და ერთმანეთს „მონსტრობანას“ ვეთამაშებოდით. მაშინ არ ვიცოდი, რომ შემიყვარდებოდი სამყაროსხელაზე და ყველაზე ნამდვილი, გულუბრყვილო შიშით შემეშინდებოდა შენი დაკარგვის. მაშინ უბრალოდ შენს კალთაზე მედო თავი და ბრმა თვალებში მიყურებდი, საიდანაც უბსკრული გიმზერდა, არ გეშინოდა ნეტა? .... უცებ წამოვიწიე, მე შენ გაკოცე... და მაშინ აღრიალდნენ გრძნობები ჩემში.
ზღვას გავხარ, მასავით უკონტროლო და დაუოკებელი... სიგიჟეს სიგიჟეზე აკეთებ, ყოველი ფეხის ნაბიჯზე სიახლეებით აოცებ ყველას, ეს კი ჩემს გრძნობებს უფრო დაუოკებელს და ძლიერს ხდის... ალბათ მაგიტომ ამოგირჩიე ჩემს სამყაროდ !
უკვე დიდი ხანია სიტყვებში ტავტოლოგიად მექეცი! შენ ჩემთვის სამყარო წესებს ქმნი. როცა ჩემთან ხარ შენ იმ სიგარეტს გავხარ, პირველი ნაფაზი შვებას რომ განიჭებს, ბოლო კი ყველაზე მეტად გენანება...
მაგრამ რომ იცი მაინც დაწვავ...
ეხლა ჟრუანტელია მთელი თბილისი და ყველგან, და ყველგან მე მარტო შენ მჭირდები.... მილანი... ეს ის ქალაქია სადაც ლოდინი არ უყვართ და იმედებს ოცნებებზე ამრავლებენ მეკი ოცნებებიც გამირბის უკვე. აქ შენ ჩემი აკვიატებული კაპრიზი ხარ. აქ „რომეოები და ჯულიეტები“ არიან, მე კი ისევდაისევ „მარიტებზე“ ვფიქრობ და მე ამ ქალაქში გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით.
სხეულში რომ სული ვეღარ ეტევა-აი ისე ვარ... სიტყვები კი ვენებშია გასული... შორს ხარ, გზაჯვარედინზე შენი სილუეტი დგას და ჩემს პულსაციას განაგებს... მარიამ ჩემი სტიქია ხარ და როცა შენ ამას აღიარებ, მე აღარ შემეშინდება კატაკლიზმების.
მოდი
მოდი
მოდი
ხანდახან მგონია რომ უნდა მოხვიდე, თვალებზე ნაზი ხელები ამაფარო და გაზაფხული შნი სურნელით აავსო.
მე აუცილებლად მეყვარებოდი წინა ცხოვრებაშიც... ეხლა ისე მინდა რომ იყო ჩემთან, ჩემს მკლავს ეხებოდეს შენი თმები, მის სურნელს ვგრძნობდე და შენს ნათქვამ, ყველაზე სულელურ სიტყვებს ვუსმენდე. შენი ღიმილი, ძირს დახრილი შავი თალები და ის ტუჩები რომლის გამო სიცოცხლესაც კი დავთმობდი ... მინდა გიყურო მაშინ როცა გეძინება და არ მეშინოდეს უშენოდ გატარებული ღამის.
როცა ვიგრძენი, რომ ერთი უძლური, უარაფრო ადამიანი ვიყავი უშენოდ, მე გავითვალე, ისე რომ ჩვენ ორივენი დავრჩით თამაშში.
მიყვარხარ !!!
შენ კი ის სულელი, ჩერჩეტი გოგო ხარ, მე რომ მესამყაროება. ჩემს სამყაროს მარიამი ჰქვია. ის შენი სურნელით არის გაჟღენთილი, რომელიც ნაზია, მაგრამ ცელქი და მოუსვენარი სიოსავით მეალერსება, მაგიჯებს და მერე ..... მარტოობის მწარე ფიქრებთან მტოვებს.
მე შენ მიყვარხარ !
შენ კი - უბრალოდ შენ ხარ...
ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როცა ჯერ კიდევ ნიღბები გვეკეთა და ერთმანეთს „მონსტრობანას“ ვეთამაშებოდით. მაშინ არ ვიცოდი, რომ შემიყვარდებოდი სამყაროსხელაზე და ყველაზე ნამდვილი, გულუბრყვილო შიშით შემეშინდებოდა შენი დაკარგვის. მაშინ უბრალოდ შენს კალთაზე მედო თავი და ბრმა თვალებში მიყურებდი, საიდანაც უბსკრული გიმზერდა, არ გეშინოდა ნეტა? .... უცებ წამოვიწიე, მე შენ გაკოცე... და მაშინ აღრიალდნენ გრძნობები ჩემში.
ზღვას გავხარ, მასავით უკონტროლო და დაუოკებელი... სიგიჟეს სიგიჟეზე აკეთებ, ყოველი ფეხის ნაბიჯზე სიახლეებით აოცებ ყველას, ეს კი ჩემს გრძნობებს უფრო დაუოკებელს და ძლიერს ხდის... ალბათ მაგიტომ ამოგირჩიე ჩემს სამყაროდ !
უკვე დიდი ხანია სიტყვებში ტავტოლოგიად მექეცი! შენ ჩემთვის სამყარო წესებს ქმნი. როცა ჩემთან ხარ შენ იმ სიგარეტს გავხარ, პირველი ნაფაზი შვებას რომ განიჭებს, ბოლო კი ყველაზე მეტად გენანება...
მაგრამ რომ იცი მაინც დაწვავ...
ეხლა ჟრუანტელია მთელი თბილისი და ყველგან, და ყველგან მე მარტო შენ მჭირდები.... მილანი... ეს ის ქალაქია სადაც ლოდინი არ უყვართ და იმედებს ოცნებებზე ამრავლებენ მეკი ოცნებებიც გამირბის უკვე. აქ შენ ჩემი აკვიატებული კაპრიზი ხარ. აქ „რომეოები და ჯულიეტები“ არიან, მე კი ისევდაისევ „მარიტებზე“ ვფიქრობ და მე ამ ქალაქში გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით.
სხეულში რომ სული ვეღარ ეტევა-აი ისე ვარ... სიტყვები კი ვენებშია გასული... შორს ხარ, გზაჯვარედინზე შენი სილუეტი დგას და ჩემს პულსაციას განაგებს... მარიამ ჩემი სტიქია ხარ და როცა შენ ამას აღიარებ, მე აღარ შემეშინდება კატაკლიზმების.
მოდი
მოდი
მოდი
ხანდახან მგონია რომ უნდა მოხვიდე, თვალებზე ნაზი ხელები ამაფარო და გაზაფხული შნი სურნელით აავსო.
მე აუცილებლად მეყვარებოდი წინა ცხოვრებაშიც... ეხლა ისე მინდა რომ იყო ჩემთან, ჩემს მკლავს ეხებოდეს შენი თმები, მის სურნელს ვგრძნობდე და შენს ნათქვამ, ყველაზე სულელურ სიტყვებს ვუსმენდე. შენი ღიმილი, ძირს დახრილი შავი თალები და ის ტუჩები რომლის გამო სიცოცხლესაც კი დავთმობდი ... მინდა გიყურო მაშინ როცა გეძინება და არ მეშინოდეს უშენოდ გატარებული ღამის.
როცა ვიგრძენი, რომ ერთი უძლური, უარაფრო ადამიანი ვიყავი უშენოდ, მე გავითვალე, ისე რომ ჩვენ ორივენი დავრჩით თამაშში.
მიყვარხარ !!!
No comments:
Post a Comment